Τρέξε, μαμά, τρέξε!

Έχετε την εντύπωση ότι το εικοσιτετράωρο δεν σας φτάνει για να ολοκληρώσετε τις δουλειές σας; Ίσως μπορούμε να σας βοηθήσουμε να πάρετε μια ανάσα. Έχει το άγχος φύλο; Μπορεί άραγε να αποτελεί μια καθαρά γυναικεία υπόθεση; Προφανώς όχι, είναι όμως αλήθεια ότι κατά μέσο όρο δύο φορές περισσότερες από τους άντρες είναι οι γυναίκες που δηλώνουν ότι υποφέρουν από άγχος. Η πιο απλή εξήγηση είναι ότι έχουν πολύ περισσότερα καθήκοντα - επαγγελματικά και προσωπικά. Ψώνια, μαγείρεμα, φροντίδα του σπιτιού, τα παιδιά και επιπλέον η δουλειά... Και έχουν την απαίτηση να καταφέρουν να ολοκληρώσουν όλα τα παραπάνω μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο. Δεν γίνεται! Έτσι, λοιπόν, πολλές φορές νιώθουν ότι αγωνίζονται σε έναν ατέλειωτο μαραθώνιο καθηκόντων. Ας δούμε πώς μπορούμε να συμφιλιωθούμε μ' αυτό το συναίσθημα.

«Όταν σκέφτομαι όλα όσα πρέπει να κάνω, νιώθω ότι πνίγομαι» λένε οι περισσότερες γυναίκες. Γιατί;

Επειδή αισθάνονται ότι το εικοσιτετράωρο δεν διαμορφώνεται από τις ίδιες, αλλά ότι αποτελεί ένα πεδίο υποχρεώσεων («πρέπει οπωσδήποτε να κάνω αυτό πριν από τις επτά το απόγευμα, για να προλάβω να διαβάσω τον μικρό για το σχολείο, πρέπει να μαγειρέψω, να βάλω πλυντήριο το βράδυ κ.λπ.).

Υπάρχει τρόπος να ζήσουμε διαφορετικά; 

Ναι, γιατί στην πραγματικότητα το αίσθημα ότι «πνίγομαι», οφείλεται σε κρίσεις άγχους. Η επιθυμία να έχουμε τα πάντα υπό έλεγχο δημιουργεί το αίσθημα μιας ατέλειωτης σειράς καθηκόντων. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα πράγματα μπορούν να υπάρξουν και χωρίς εμάς. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε πανίσχυρες, ότι οι ανατροπές είναι συνυφασμένες με τη ζωή και ότι κανείς άνθρωπος δεν είναι σε θέση να προλαβαίνει τα πάντα. Χαλαρώνοντας τον έλεγχο, δεν σημαίνει ότι γινόμαστε ασυνεπείς. Απλώς

παίρνουμε μια ανάσα.

Χρειάζεται δηλαδή να αποδεχτούμε ότι θα ζούμε με... μισοτελειωμένες δουλειές;

Κάποιες φορές. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε ότι -όπως δεν θα διαβάσουμε όλα τα βιβλία του κόσμου ή δεν θα ταξιδέψουμε παντού- έτσι θα παραμείνουν κάποια ρούχα ασιδέρωτα, κάποια τηλεφωνήματα αναπάντητα, κάποια πιάτα άπλυτα... Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι η πραγματική ζωή, η όμορφη και ευτυχισμένη, θα ξεκινήσει όταν τακτοποιήσουμε όλες μας τις εκκρεμότητες. Δεν είναι αλήθεια. Η ζωή συμβαίνει τώρα, κάθε μέρα που περνάει. Ας μην την αφήνουμε να περνάει χωρίς να τη βλέπουμε.