Τιθασεύοντας το... θηρίο!

Όταν ζητάει κάτι πραγματικά αδύνατο, μην υποκύψετε ούτε λεπτό, γιατί θα το καταλάβει αμέσως. Πείτε σταθερά, ήρεμα και αδιαπραγμάτευτα «όχι!». Πριν αρνηθείτε κάτι, αναρωτηθείτε αν είναι πράγματι αδύνατο να γίνει. Αν, για παράδειγμα, θέλει να περπατήσει μόνο του μέχρι το περίπτερο, μπορείτε ίσως να βεβαιωθείτε ότι δεν περνάει αυτοκίνητο και να το αφήσετε, ακολουθώντας λίγο πιο πίσω.

Σημαντικό είναι να τεθούν τα όρια και οι κανόνες που θεωρούνται απαράβατοι σε κάθε οικογένεια. Αποφασίστε ποιοι είναι αυτοί οι κανόνες στην περίπτωσή σας, χωρίς να επηρεάζεστε από τις γνώμες άλλων. Και μην ξεχνάτε να υπενθυμίζετε συχνά, με τρόπο ήρεμο, τους κανόνες αυτούς, γιατί τα παιδιά ξεχνούν εύκολα.

Όποτε μπορείτε, προτείνετε στο παιδί δύο εναλλακτικές λύσεις, αλλά όχι περισσότερες: «Θέλεις να πάμε βόλτα με τα πόδια ή με το καρότσι;». Θα ευχαριστηθεί που θα αποφασίσει μόνο του.

Θέλει να φάει μόνο του, να βάλει μόνο του τις κάλτσες του; Δείξτε του τον τρόπο, δώστε του το κουτάλι και τις κάλτσες και χαρίστε του δέκα λεπτά περισσότερα από το χρόνο που θα χρειαζόσασταν εσείς για να κάνετε το ίδιο. Αφήστε το να προσπαθήσει και βοηθήστε το να τελειώσει. Αν του το κάνετε όλα εσείς λέγοντας τις «φοβερές» λέξεις «δεν μπορείς μόνος σου!», ούτε θα μάθει, ούτε θα θελήσει να ξαναπροσπαθήσει.

Προσπαθήστε όποτε μπορείτε να μεταστρέψετε τη μεγάλη ενεργητικότητά του σε πιο εποικοδομητικές δραστηριότητες, όπως να σκουπίσει το πάτωμα αντί να πιάνει το ζεστό σίδερο του σιδερώματος, ή να δώσει στη γάτα να φάει, αντί να της τραβάει την ουρά...

Δείχνετε του συνεχώς ότι δεν το αντιμετωπίζετε ως μωρό και μην το αποκαλείτε συνεχώς «μωρό μου! Αν έχει μεγαλύτερο αδελφό ή αδελφή, προσπαθήστε να τους φέρεστε περίπου το ίδιο. Κάντε του ένα δώρο «για μεγάλους», για παράδειγμα ένα πορτοφόλι, με αληθινά κέρματα. Αν πάτε ταξίδι, στείλτε του καρτ-ποστάλ. Αν και δεν ξέρει ακόμα να διαβάζει, θα δει την εικόνα και θα ξέρει ότι ο ταχυδρόμος την έφερε ειδικά γι' αυτό! Και πηγαίνετε μια φορά μαζί του σε ένα εστιατόριο όπου θα πρέπει να φερθεί σαν κυρία ή κύριος!

Ας θυμόμαστε ότι αυτή είναι η ηλικία που ένα παιδί αλλάζει και γίνεται πια ένα ξεχωριστό άτομο. Γι' αυτό, θα πρέπει κι εμείς ως γονείς να γίνουμε λιγότερο κτητικοί, λιγότερο προστατευτικοί. Τα 3 χρόνια είναι ένα είδος «πρώτης ενηλικίωσης»