.png){kind=small}
Οι γιαγιάδες και οι παππούδες λατρεύουν τα παιδιά μας και αναλαμβάνουν ευχαρίστως να τα προσέχουν όταν εμείς λείπουμε. Μερικές φορές όμως προκύπτουν μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα.
Μια ξεχωριστή σχέση αναπτύσσεται ανάμεσα στους «παππούδες» και τα εγγόνια τους.
Μια σχέση στοργής, αγάπης και φροντίδας. H γιαγιά και ο παππούς είναι τα πιο «ασφαλή χέρια» για να τους εμπιστευτούμε τα παιδιά μας τις ώρες που είμαστε στη δουλειά, αφού είμαστε σίγουροι πως τα αγαπούν και τα φροντίζουν, όπως ακριβώς θα κάναμε εμείς.
Ωστόσο, ακόμη κι αν η σχέση με τους γονείς ή τα πεθερικά μας ήταν ανέφελη προτού αποκτήσουμε δική μας οικογένεια, κάποιες φορές ο ερχομός ενός μωρού και η φροντίδα του από τους αυτούς συνοδεύεται από μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα. Η γιαγιά και ο παππούς έχουν τις δικές τους απόψεις για την ανατροφή του παιδιού μας, που πιθανόν να έρχονται σε αντίθεση με τις δικές μας. Σε αυτήν την περίπτωση, τα παιδιά βρίσκονται ανάμεσα σε αντίθετες απόψεις, που μπορεί να τα μπερδέψουν και να τα προβληματίσουν. Επιπλέον, οι γονείς ερχόμαστε σε δύσκολη θέση αφού, από τη μια, έχουμε συγκεκριμένη άποψη για τον τρόπο ανατροφής των παιδιών μας και, από την άλλη, δεν θέλουμε να στεναχωρήσουμε τους γονείς ή τα πεθερικά μας.
Πολύτιμη, αλλά ευαίσθητη ισορροπία
Ο παππούς κι η γιαγιά είναι μέλη πολύτιμα στην οικογένεια και η προσφορά τους αναντικατάστατη. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου η ισορροπία μπορεί να διαταραχθεί όταν οι γιαγιάδες και οι παππούδες επεμβαίνουν στον τρόπο διαπαιδαγώγησης που έχουν συναποφασίσει οι γονείς. Πολλοί εργαζόμενοι γονείς που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας στους παππούδες αντιμετωπίζουμε διάφορα προβλήματα: η γιαγιά επιμένει να δίνει στο μικρό κάθε μέρα σοκολάτα, του επιτρέπει να βλέπει όλο το πρωί παιδικά προγράμματα στην τηλεόραση, του κάνει χατίρια με τα οποία δεν συμφωνούμε και συχνά παίρνει το μέρος του όταν το μαλώνουμε. Από την άλλη, μήπως η αγάπη της και οι ώρες που περνά μαζί του της δίνουν το δικαίωμα να επεμβαίνει στην ανατροφή του;
Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι είναι δύσκολο να επιβάλουμε στους γονείς ή τα πεθερικά μας αλλαγές στις συνήθειες ή στο πώς σκέφτονται. Ο καλός και ήρεμος τρόπος, ο διάλογος και η αιτιολόγηση όσων ζητάμε είναι σημαντικά στοιχεία για να διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ μας και να ωφελούνται τα παιδιά μας από αυτή την τόσο σημαντική σχέση στη ζωή τους. Το θέμα είναι πως μέσα από τις εντάσεις ή και τις συγκρούσεις θα μπορέσουμε να βελτιώσουμε τον τρόπο επικοινωνίας μας με τους γονείς ή τα πεθερικά μας, ώστε να και καταλάβουν ότι μόνο εμείς, ως γονείς, μπορούμε να δίνουμε τις βασικές κατευθύνσεις για την ανατροφή των παιδιών μας,
Ποτέ μπροστά στα παιδιά
Επίσης, σημαντικό είναι να συζητάμε τις διαφωνίες ή τις αντιρρήσεις μας σε σχέση με τον τρόπο των παππούδων χωρίς την παρουσία των παιδιών. Έτσι αποφεύγουμε να κλονίσουμε την εμπιστοσύνη τους στους ανθρώπους που αγαπούν. Γιατί όμως αρκετές φορές οι παππούδες φέρονται σαν να μην καταλαβαίνουν αυτό που τους λέμε;
Σε κάποιες περιπτώσεις, υποσυνείδητα λειτουργεί ένας μηχανισμός που υπαγορεύει στη γιαγιά ή τον παππού να ακολουθήσει τις δικές του αντιλήψεις. Η λαϊκή ρήση “του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου", εκτός από απεριόριστη αγάπη, ίσως εμπεριέχει μία ακόμη παράμετρο: “Εγώ ξέρω καλύτερα από σένα, γιατί το έχω ήδη κάνει". Σε αυτές τις περιπτώσεις, για να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις, καλό είναι οι γονείς, χωρίς την παρουσία των παιδιών, να ενημερώνουν τους παππούδες για τους κανόνες και τα όρια που έχουν θέσει στο σπίτι τους. Αν οι παππούδες αντιδρούν, καλό είναι να τους εξηγήσουν πως η αγάπη τους για τα παιδιά τους είναι τεράστια βοήθεια, χρειάζεται ωστόσο να σεβαστούν τις απόψεις και τις θέσεις τους.
Προσοχή στα διπλά μηνύματα
«Στη δική μας οικογένεια τα παιδιά κοιμούνται σχετικά νωρίς το βράδυ, ειδικά όταν έχουν σχολείο. Όταν μένουν με τη γιαγιά και τον παππού τους, γιατί έχουμε κάποια δουλειά ή θέλουμε να βγούμε, είναι πολύ συνηθισμένο να επιστρέφουμε και να τα βρίσκουμε κουκουλωμένα στον καναπέ να βλέπουν παιδικές ταινίες μαζί! Ευτυχώς, τα παιδιά μας, κατά έναν παράξενο τρόπο, ξέρουν σε ποιον «τα παίρνει» να κάνουν αυτές τις μικρές ανατροπές. Έτσι, αυτά τα περιστατικά παραμένουν οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Όμως συμβαίνει πάντα αυτό ή μήπως ένα παιδί επηρεάζεται αρνητικά παίρνοντας διπλά μηνύματα, άλλα από τους γονείς κι άλλα από τους παππούδες του;
Σαφώς το παιδί επηρεάζεται από τα διπλά μηνύματα.. Όταν παίρνει αντιφατικά μηνύματα τείνει να επιλέγει αυτό που το συμφέρει περισσότερο, χωρίς να σημαίνει ότι είναι και το καλύτερο γι' αυτό. Θα δια- λέξει αυτό που το βολεύει. Επιπλέον, με τα αντιφατικά μηνύματα ένα παιδί μπερδεύεται, κι ίσως υπάρχει ο κίνδυνος υποσυνείδητα να “ακυρώσει” τους γονείς του. Ένα παιδί χρειάζεται ένα σταθερά δομημένο πρόγραμμα, να ξέρει την ώρα που θα ξυπνήσει, θα κοιμηθεί, τι θα φάει, πώς θα το φάει, με τι θα ασχοληθεί. Μέσα από αυτή τη δομή μαθαίνει την πειθαρχία.
Η συνεννόηση λύνει τα προβλήματα
•Λύνουμε τα προβλήματα με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο και γλυκύτητα μέσα από το διάλογο, με στόχο να πείσουμε γιαγιάδες και παππούδες για τις απόψεις μας. Αν προσπαθήσουμε να τις επιβάλουμε, υπάρχει το ενδεχόμενο να ξεκινήσει ανάμεσά μας ανταγωνιστική σχέση.
• Αν η γιαγιά και ο παππούς «δεν παίρνουν από λόγια», αναγκαστικά πρέπει να θέσουμε τα όριά μας και να καταφύγουμε σε προειδοποιήσεις: «Αν ξαναδώσεις στο παιδί σοκολάτα πριν από το φαγητό, θα μαλώσουμε παρά τη θέλησή μου».
• Μερικές μικρές παρασπονδίες από τους παππούδες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Εξάλλου, μέρος του ρόλου τους είναι και τα χατίρια ή οι μικρές χάρες που οι γονείς δεν θέλουμε ή δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε στα παιδιά μας. Οι παππούδες μπορούν να τα «κακομαθαίνουν», αρκεί αυτό να γίνεται με μέτρο και χωρίς να ξεφεύγει από τις βασικές γραμμές που έχουμε αποφασίσει για την ανατροφή τους.
• Αναγνωρίζουμε την προσφορά των παππούδων και καλλιεργούμε την αγάπη των παιδιών μας προς το πρόσωπό τους. Είναι οι άνθρωποι που, τα λατρεύουν και θα έκαναν τα πάντα γι' αυτά. Μέσα σε αυτή τη σχέση τα παιδιά βρίσκουν αγάπη και καθοδήγηση, τις περισσότερες φορές απαλλαγμένη από τον ανταγωνισμό που μπορεί να υπάρχει με τους γονείς τους. Ποιος γονιός άλλωστε δεν έχει δει το πεισμωμένο παιδί του να υποχωρεί με χαμόγελο μπροστά στην παρότρυνση της γιαγιάς να πλύνει τα χέρια του, ενώ σ' εκείνον, κυριολεκτικά, χτυπιόταν στο πάτωμα;