Προετοιμάστε το να υποδεχτεί το… αδερφάκι του!

Πώς βοηθάμε από την αρχή το μεγαλύτερο παιδί να μη νιώσει υποσκελισμένο από την άφιξη του νεογέννητου στην οικογένεια και πώς μπορούμε από νωρίς να τονώσουμε το δεσμό ανάμεσά τους.

Mια δεύτερη εγκυμοσύνη είναι πάντα διαφορετική από την πρώτη. Είμαστε όμως σε... πλεονεκτική θέση, αφού έχουμε βιώσει ξανά αυτή την κατάσταση, ξέρουμε τι να περιμένουμε και, κατά συνέπεια, μπορούμε να δείξουμε μεγαλύτερη ψυχραιμία. Μια παράμετρος, όμως, κάνει τη γνώριμή μας εγκυμοσύνη πολύ διαφορετική: υπάρχει στη ζωή μας ήδη ένα παιδί, το οποίο πρέπει να προετοιμάσουμε για να υποδεχτεί με αγάπη το αδερφάκι του και χωρίς να νιώσει ότι απειλείται. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρει τα πάντα για τον ερχομό του μωρού. Ας μην του επιφυλάσσουμε εκπλήξεις, γιατί ήδη έχει πολλά πράγματα να σκεφτεί και νέες καταστάσεις να αντιμετωπίσει. Πρέπει να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα ευχάριστο γεγονός και όχι για μια δυσάρεστη κατάσταση που θα διαταράξει την ησυχία του και θα αναστατώσει τη ζωή του.

Με οδηγό την αγάπη και την τρυφερότητα

Η μαμά και ο μπαμπάς μαζί θα πρέπει να μιλήσουν και να προετοιμάσουν με αγάπη και τρυφερότητα το μεγαλύτερο παιδί για το αδερφάκι που θα γεννηθεί σε λίγο καιρό. Αυτό που θα πρότεινα στη γυναίκα η οποία γίνεται για δεύτερη φορά μητέρα είναι να βρίσκει χρόνο για τα παιδιά -το μεγαλύτερο και αυτό που πρόκειται να γεννηθεί- και τον εαυτό της και να ασχολείται μαζί τους, μεταδίδοντάς τους αγάπη και ηρεμία. Ακόμη, δεν θα πρέπει να ξεχνά να λέει συχνά στο παιδί πόσο πολύ το αγαπά και πως τίποτε δεν θα αλλάξει ή θα μειώσει την αγάπη της.

Πότε πρέπει να μιλήσουμε στο παιδί

Η στιγμή που θα προετοιμάσουμε το παιδί για τη δεύτερη εγκυμοσύνη μας έχει να κάνει με την ηλικία του. Σε ένα μεγαλύτερο παιδί μπορούμε να μιλήσουμε σχετικά γρήγορα, ενώ σ' ένα πιο μικρό να καθυστερήσουμε αυτήν τη στιγμή. Είναι, όμως, απαραίτητο να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση, έστω κι αν φαινομενικά δεν δείχνει ενδιαφέρον, αφού με τις ευαίσθητες κεραίες που διαθέτουν όλα τα παιδιά θ' αντιληφθεί ότι κάτι έχει αλλάξει. Όσο περισσότερα γνωρίζει, λοιπόν, κι αν του φερόμαστε ως ισότιμο μέλος της οικογένειάς μας, τόσο καλύτερα θα δεχτεί το γεγονός. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι προτιμότερο να μιλήσουμε στο παιδί μας, αφού περάσει το πρώτο και πιο ευαίσθητο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Δεν πρέπει, πάντως, να υπερβάλλουμε στο πόσο όμορφο θα είναι να έχει αδερφάκι και πώς θα παίζουν μαζί, γιατί το παιδί θα έχει προσδοκίες από το μωρό και μπορεί ν' απογοητευτεί.

Ας νικήσουμε τη ζήλια

Ο καλύτερος τρόπος για να την αντιμετωπίσετε είναι να την απομυθοποιήσετε. Ξεχωρίστε στο μυαλό σας τις έννοιες της ζήλιας και του φθόνου. Η ζήλια είναι θετικό συναίσθημα, που σημαίνει ότι μπορούμε να αγαπάμε και ταυτόχρονα να ζηλεύουμε κάποιον. Εξηγήστε, λοιπόν, στο μεγαλύτερο παιδί ότι είναι φυσιολογικό μερικές φορές να ζηλεύει το μωρό και ταυτόχρονα να το αγαπάει. Επίσης, μη μεταμορφώσετε το παιδί σε βοηθό σας στην περιποίηση του μωρού. Αφήστε το να σας βοηθήσει αν το προτείνει το ίδιο, αλλά μην το παροτρύνετε να παίζει ένα ρόλο που μπορεί να το καταπιέζει συναισθηματικά. Τέλος, δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά να τους λέτε συχνά πόσο πολύ τα αγαπάτε, για να μη νιώθουν παραγκωνισμένα από το αδερφάκι.

Ο ρόλος του μπαμπά

Ο πατέρας έχει κι αυτός το μερίδιό του, όχι μόνο στην ενημέρωση του μεγαλύτερου παιδιού για το μωρό που θα γεννηθεί σε λίγο καιρό, αλλά και στο να βοηθήσει το πρωτότοκο να αισθανθεί ασφάλεια και να ασχοληθεί περισσότερο μαζί του. Άλλωστε, μια δεύτερη εγκυμοσύνη της μαμάς είναι η ευκαιρία για να εδραιώσουν ο μπαμπάς και το παιδί τις «δικές τους» στιγμές και να κάνουν πιο στενή τη σχέση τους.

10 μικρά μυστικά για να γίνουν όλα ευκολότερα...

1. Προτού ακόμη γεννηθεί το μωρό, μπορεί ο μπαμπάς να αναλάβει μέρος της πρακτικής φροντίδας του μεγαλύτερου. Έτσι, το παιδί θα συνηθίσει την αλλαγή, χωρίς να τη συνδυάσει με τη γέννηση του αδερφού ή της αδερφής του.

2. Οποιαδήποτε αλλαγή στις συνήθειες του μεγαλύτερου παιδιού είναι καλύτερο να γίνει αρκετό διάστημα πριν γεννηθεί το μωρό. Αν σκοπεύουμε είτε να στείλουμε το μεγαλύτερο στο σταθμό είτε να του αλλάξουμε κρεβάτι ή δωμάτιο, καλό είναι να το κάνουμε το συντομότερο, γιατί διαφορετικά μπορεί να πιστέψει ότι το διώχνουμε για να πά- ρει τη θέση του το μωρό.

3. Βλέπουμε μαζί με το παιδί τις πρώτες του φωτογραφίες και συζητάμε για την εποχή που το ίδιο ήταν μωρό, αναφέροντάς του ότι ηρεμούσε στην αγκαλιά μας, το θηλάζαμε γιατί δεν μπορούσε ακόμη να πιει γάλα από το μπιμπερό και ξυπνούσαμε τη νύχτα για να το φροντίσουμε. Μ' αυτό τον τρόπο, το βοηθάμε να συνειδητοποιήσει ότι έτσι θα πρέπει να κάνουμε και για το μωρό τον πρώτο, τουλάχιστον, καιρό.

4. Αφήνουμε το παιδί, αν θέλει, να μας βοηθήσει στην προετοιμασία για το μωρό. Ζητάμε τη γνώμη του, «αφού εκείνο ξέρει καλύτερα τι θα αρέσει στο αδερφάκι του» και πηγαίνουμε μαζί βόλτες στα μαγαζιά, προκειμένου ν' αγοράσουμε τα απαραίτητα για το μωρό, αλλά και μικροπράγματα και δωράκια για το μεγαλύτερο παιδί.

5. Όταν πλησιάσει ο καιρός του τοκετού, εξηγούμε στο παιδί ότι θα πρέπει να πάμε για μερικές ημέρες στο μαιευτήριο. Δεν χρειάζεται να του αναφέρουμε λεπτομέρειες για τον τοκετό, εκτός κι αν του προκληθούν απορίες. Αν συμβεί αυτό, απαντάμε με ειλικρίνεια -ανάλογα με την ηλικία του- χωρίς, όμως, να επεκτεινόμαστε σε πτυχές του θέματος για τις οποίες το ίδιο δεν μας έχει ρωτήσει.

6. Όταν έρθει η ώρα να ξεκινήσουμε για το μαιευτήριο, ξυπνάμε το παιδί για να το ενημερώσουμε και να το χαιρετήσουμε ή φροντίζουμε να επιστρέψει νωρίτερα από το σταθμό. Το παιδί μπορεί να τρομάξει ή να θυμώσει, αν φύγουμε χωρίς να το γνωρίζει.

7. Προσπαθούμε να μιλάμε μαζί του στο τηλέφωνο και ζητάμε από το σύντροφό μας να το φέρει στο μαιευτήριο μόλις συνέλθουμε από τον τοκετό. Δεν είναι δυνατόν, βέβαια, να μας επισκεφθεί στο δωμάτιο ή να δει το αδερφάκι του, μπορούμε, όμως, να συναντηθούμε στον ειδικό για τα παιδιά χώρο που διαθέτουν τα περισσότερα μαιευτήρια.

8. Στην πρώτη μας συνάντηση προσπαθούμε να διατηρήσουμε την οικεία για το παιδί εικόνα της «μαμάς» του και ασχολούμαστε μαζί του ρωτώντας τα νέα του. Είναι πιθανό σε αυτήν τη συνάντηση το παιδί να μη θέλει να μάθει τίποτε για το νεογέννητο αδερφάκι του. Αν συμβεί αυτό, το σεβόμαστε και δεν συζητάμε καθόλου για το θέμα.

9. Λίγο πριν επιστρέψουμε στο σπίτι, φροντίζουμε να θηλάσουμε το νεογέννητο στο μαιευτήριο, ώστε να έχουμε χρόνο αποκλειστικά για το μεγαλύτερο παιδί μας, που έχει τόσες μέρες να μας δει. Αφήνουμε τον μπαμπά ή τη γιαγιά να φροντίσει το μωρό, μπαίνοντας στο σπίτι, ενώ εμείς θ' ασχολούμαστε για λίγη ώρα με το πρωτότοκο.

10. Όσο είμαστε στο μαιευτήριο, μπορεί ο μπαμπάς να αγοράσει, μαζί με το μεγαλύτερο παιδί, κάτι για το μωρό και -κρυφά- ένα ωραίο δώρο για το πρωτότοκο. Έτσι, τα δυο αδέρφια θα μπορούν να «ανταλλάξουν» δώρα την πρώτη φορά που θα συναντηθούν.