Ψέματα: οι λεπτές ισορροπίες

Πολύ συχνά οι γονείς νιώθουμε πως ένα μικρό ψέμα προς το παιδί είναι ανώδυνο και

απλώς θα μας βγάλει από την δύσκολή θέση. Μπορεί πράγματι να αφορά σε κάτι ασήμαντο όπως ισχυριζόμαστε ότι τελείωσαν τα σοκολατάκια για να το αποτρέψουμε να φάει και άλλα. Εξίσου ελαστικοί είμαστε τις περισσότερες φορές και στα δικά τους ψέματα. Ειδικά όταν βρίσκονται ακόμα στην προσχολική ηλικία, θεωρούμε πως τα ψέματα δεν είναι παρά η απόδειξη της φαντασίας τους που καλπάζει. Οι ειδικοί όμως επιστούν την προσοχή μας και μας συμβουλεύουν να αντιμετωπίζουμε τα ψέματα με μεγαλύτερη ευαισθησία και ιδιαίτερη προσοχή.

«Η γάτα έσπασε το βάζο»

Ποιος έσπασε το βάζο, έχυσε το γάλα, ζωγράφισε τον τοίχο; Ερωτήσεις που κάνουν καθημερινά στα παιδία μας μόνο και μόνο για να για να βομβαρδιστούμε με απίθανες

ιστορίες απαντήσεις με μυθικά τέρατα, μυστηριώδεις αγνώστους, μώρα με υπερφυσικές

ιδιότητες!

Όπως αναφέρουν στο βιβλίο τους «Απαντήσεις σε ερωτήσεις γονέων» οι Σάντλεϊ Σαπίρο ,

Κάρεν και Ρίτσαρντ Σκίνούλις, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα, «τα παιδία λένε ψέματα για να βγουν από μια δύσκολη θέση, να εντυπωσιάσουν και να χειραγωγήσουν».

Η Μαρίλη Ανδριοπούλου, και επισημαίνει: «Μέχρι την ηλικία των 5 χρόνων είναι φυσιολογικό τα παιδία να μπερδεύουν το φανταστικό με το αληθινό να σκαρφίζονται ψεύτικες ιστορίες για καθημερινές καταστάσεις παντρεύοντας το μαγικό με την πραγματικότητα και δίνοντας υπερφυσικές δυνάμεις στους εαυτούς η και στους άλλους. Με άλλα λόγια είναι η εποχή της καλπάζουσας φαντασίας και της δημιουργικής προσποίησης. Τα ψέματα αυτά λέγονται ψεύδη της φαντασίας. Οι γονείς κάλο είναι να επεμβαίνουν, χωρίς βέβαια να τιμωρούν, και να αρχίσουν να κάνουν στα παιδία τους τα πρώτα μαθήματα ήθους».

Δίνουμε προσοχή

Αν η συχνότητα και η σοβαρότητα των δικαιολογιών μας προβληματίζει έντονα και μας κάνει να αναρωτιόμαστε μήπως ευθυνόμαστε εμείς ή η μεταξύ μας σχέση γι’ αυτήν την συμπεριφορά , τότε χρειάζεται βοήθεια ενός ειδικού ψυχικής υγείας, καθώς και αυτή η στάση ίσως αποτελεί έναν κωδικοποιημένο «σήμα κινδύνου» από το παιδί. Δεν αποκλείεται να αισθάνεται ανασφάλεια ή ακόμα και απόρριψη από το οικογενειακό περιβάλλον ή να έχει υποστεί βία και να νιώθει ότι δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των άλλων.

Σας προτείνουμε!

Σε απλή γλώσσα, αλλά με επιστημονική ακρίβεια, το βιβλίο των εκδόσεων Καστανιώτη «Τα ψέματα των παιδιών» των Νέσια Λανιάντο και Τζιανφιλιπο Πιέτρα και μας βοήθα να κατανοήσουμε το λεξιλόγιό τους, να συνειδητοποιήσουμε το νόημα του ψέματος, να το αντιμετωπίσουμε κατάλληλα και κυρίως να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι ειλικρινή.