Τα αληθινά «ψέματα»

Μέτα την ηλικία των 6 συνήθως αρχίζει το αληθινό ψέμα. Τότε οι γονείς αναρωτιούνται για

την δική τους αντίδραση.

Φοβόμαστε μήπως το παιδί μάθει να λέει πιο πολλά ψέματα όσο περνούν τα χρόνια και βέβαια ανησυχούμε μήπως μια τέτοια συμπεριφορά, η οποία κλονίζει την εμπιστοσύνη μας, πηγάζει από μια δυσκολία στην επικοινωνία μας. Είναι σημαντικό, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, να του περάσουμε το μήνυμα ότι μπορεί πάντα να μας εμπιστεύεται και να μας λέει την αλήθεια , αφού εμείς «αντέχουμε» να μάθουμε ό, τι κι αν έχει κάνει. Εξίσου απαραίτητο είναι όμως να είμαστε συνεπείς σε αυτά που λέμε. Έτσι εάν υποσχεθούμε ότι θα διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και ότι δεν θα το τιμωρήσουμε αυστηρά, θα πρέπει να τηρήσουμε τον λόγο μας. Διαφορετικά αν του βάλουμε της φωνές αφενός η εμπιστοσύνη του θα κλονιστεί και

αφετέρου δεν θα μας ξαναπεί την αλήθεια.

Γιατί λένε ψέματα

«Κατά τα λεγόμενα της τετράχρονης κόρης μου , στην παιδική χαρά ένα παιδάκι έβγαλε

φτερά και πέταξε, ενώ στο σπίτι τα πράγματα του αδελφού της εξαφανίζονται μυστηριωδώς από τον Σπάιντερμαν! Δεν ξέρω εάν πρέπει να χαρώ επειδή η φαντασία της καλπάζει ή να της στερώ το γλυκό κάθε φορά που με παραμυθιάζει».

Η μαρτυρία της Ελένης είναι ενδεικτική του πως οι γονείς μπερδευόμαστε με τα παιδικά

ψέματα. Αυτό δε, που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι αυτού του είδους οι «χαριτωμένες» αναλήθειες εξελιχθούν σε πολύ σοβαρότατες καταστάσεις στο μέλλον. «Τα παιδία λένε ψέματα για πολλούς λόγους» απαντά στις απορίες μας η κ. Μαρίλη Ανδριοπούλου. «Μπορεί απλώς να μιμούνται τη συμπεριφορά των γονιών τους, να τεστάρουν τα όρια των γύρων τους , να τα χρησιμοποιήσουν για να απλοποιήσουν έννοιες οι καταστάσεις που τους φαίνονται δυσάρεστες. Οι αιτίες για τα μεγαλύτερα παιδία διαφοροποιούνται.

Τα χρησιμοποιούν συχνά για να καμουφλάρουν τις φανταστικές οι πραγματικές ατέλειες τους, να προστατευτούν από συνέπειες των σκανδαλιών τους και να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες των γονιών τους χωρίς το φόβο να τους πληγώσουν».

Για να το απορρίψει

1. Σε κάθε ευκαιρία δίνουμε στο παιδί να καταλάβει πως το αγαπάμε, ανεξάρτητα από τι κάνει.

2. Αποφεύγουμε να αντιδράμε υπερβολικά (στην συμπεριφορά ή στο ίδιο το ψέμα).

3. Εξηγούμε με ήρεμο και φιλικό τρόπο ότι μπορεί να μας πει την αλήθεια.

4. Το επιβραβεύουμε κάθε φόρα που είναι ειλικρινές, θαυμάζοντας το θάρρος.

5. Θέτουμε κανόνες ώστε να μην προκύψει παρόμοια συμπεριφορά στο μέλλον.

Όταν ψεύδονται οι μεγάλοι

Ζητάνε τον σύζυγο στο τηλέφωνο κι ενώ αυτός παρακολουθεί τηλεόραση με την υπόλοιπη οικογένεια, η μαμά ισχυρίζεται ότι κοιμάται και δεν θα ήθελε να τον ξυπνήσει. Αυτό ανήκει στα λεγόμενα ψέματα ή αλλιώς «λευκά ψέματα», τα οποία χρησιμοποιούνται συνήθως όταν είναι για κάτι καλό και δεν βλάπτουν κανέναν. Τα παιδία έχουν απλωμένες κεραίες και ακούνε τα πάντα. «Είναι καλό ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, ένα το ίδιο σχολιάσει κάτι που είπαμε να δικαιολογηθούμε λέγοντας μερικές φορές χρειάζεται ένα ψεματάκι και πως υπάρχει διαφορά

«λευκού» και συνειδητού» εξηγεί ή κ. Ανδριοπούλου. Βέβαια, το ιδανικό είναι να μην το λέμε πότε μπροστά στα παιδία, αφού έστω και αν τους έχουμε εξηγήσει – δυσκολεύονται ακόμη λόγω ηλικίας να κατανοήσουν πλήρως την διαφορά και ίσως θελήσουν να μας μιμηθούν».

Όταν ένας έφηβος….

….αναρωτιέται αν είναι σωστό ορισμένες φορές να λέει ψέματα για να μην πληγώσει κάποιον ή να αποφύγει μια δυσάρεστη εξέλιξη, του επισημάνουμε πως η αλήθεια είναι πάντα πολύ σημαντική και ότι στις δύσκολές περιπτώσεις μπορούμε να επιστρατεύσουμε την διπλωματία.