Οι πιο συχνές παιδικές φοβίες

Κλειστοφοβία: Το παιδί φοβάται όταν βρίσκεται σε κλειστούς χώρους και ακόμη περισσότερο εάν η πόρτα είναι κλειδωμένη. Κλασικές περιπτώσεις στις οποίες τα παιδία αισθάνονται κλειστοφοβία είναι μέσα στο ασανσέρ, στην τουαλέτα, ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο. Από κει και πέρα οι αντιδράσεις τους ποικίλουν. Έτσι δεν αποκλείεται ένα παιδί να αρχίζει να ουρλιάζει και να κλαίει , αλλά επίσης είναι πολύ πιθανόν να αρχίσει να «παγώσει» ή και να λιποθυμήσει

Αγοράφοβία: Αντίθετα απ’ ότι συμβαίνει στην κλειστοφοβία , στην περίπτωση της αγοροφοβίας, το παιδί φοβάται στους ανοιχτούς χώρους , όπως για παράδειγμα στις πλατείες στα γήπεδα, σε αλάνες. Η αγοροφοβία μπορεί να εκδηλωθεί ανεξάρτητα με το αν στο χώρο επικρατεί συνωστισμός ή όχι , ενώ στις περισσότερες φορές συνοδεύεται και από κρίσεις πανικού. Η κλειστοφοβία και η αγοροφοβία είναι δύο πολύ σοβαρές καταστάσεις και από τις πιο συχνές και πιο σοβαρές φοβίες, ενώ συνήθως πίσω τους κρύβεται κάποιο στρεσογόνο

γεγονός.

Αιματοφοβία: Είναι η φοβία που νιώθει το παιδί στη θέα του αίματος. Τα περισσότερα

παιδία με αιματοφοβία νιώθουν το ίδιο άσχημα , είτε η αιμορραγία είναι μεγάλη ή μικρή, είτε ακόμη και αν δεν συμβεί στα ίδια , αλλά βλέπουν κάποιον άλλον να αιμορραγεί. Η πιο συνηθισμένη αντίδραση ενός παιδιού με αιματοφοβία είναι ότι αντί να ζητήσει βοήθεια ή να επιχειρήσει μόνο του να φροντίσει τη πληγή , αυτό συνήθως λιποθυμά.

Αλγοφοβία: Πρόκειται για την φοβία που γεννά στα παιδιά το αίσθημα του πόνου.

Μάλιστα , το παιδί νιώθει τη φοβία και την στιγμή που πραγματικά πονά, αλλά και στην

ιδέα ότι μπορεί να πονέσει. Κάτι που έχει παρατηρηθεί είναι ότι τα παιδία που πάσχουν

τα οποία αλγοφοβία είναι άτομα εξαιρετικά ευαίσθητά , τα οποία συνήθως έχουν βιώσει

το συναισθηματικό πόνο μέσα στην οικογένεια. Ξεσπάσματα και λιποθυμίες είναι οι

συνηθισμένες αντιδράσεις.

Ζωοφοβία: Από τις πλέον συχνές φοβίες, η οποία προκαλείται όταν το παιδί έρχεται

αντιμέτωπο με κάποιο ζώο , συνήθως τους σκύλους οι τις γάτες. Αρκετές φορές την ίδια

την φοβία προκαλούν στα παιδία και τα έντομα, όπως για παράδειγμα οι κατσαρίδες. Μια

φοβία τέτοιου είδους τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα κάποιου τραυματικού

γεγονότος στο παρελθόν.

Κοινωνική φοβία: Είναι η φοβία που αισθάνεται ένα παιδί κάθε φορά που βρίσκεται σε

περιβάλλον όπου μπορούν να το παρατήσουν . Τέτοιες στιγμές νιώθει υπερβολικά ευάλωτο , ανοχύρωτο και ανίσχυρο απέναντι στους άλλους , οι οποί το «απειλούν». Επίσης, δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει την κριτική των άλλων. Η κοινωνική φοβία γίνεται ευκολότερα αντιληπτή σε ένα παιδί μέσα στο περιβάλλον της σχολικής αίθουσας, οπότε σπάνια μιλά και συμμετέχει.

Μονοφοβία: Αν και ο όρος θεωρείται αδόκιμος , μονοφοβία αποκαλείται η φοβία του

παιδιού να μείνει μόνο του, είτε στο σπίτι είτε σε χώρους έξω από αυτό . Σε ορισμένες

περιπτώσεις μάλιστα, το παιδί δεν αντέχει να είναι μόνο του σε ένα δωμάτιο την ίδια ώρα

που οι γονείς βρίσκονται σε κάποιο άλλο . Τυπικό παράδειγμα μονοφοβίας είναι το «μαμά , πάμε μαζί στην τουαλέτα, γιατί δεν μπορώ να πάω μόνος μου» ή «μείνε να κοιμηθείς στο δωμάτιο μου ή καλύτερα ας κοιμηθούμε και οι τρείς στο δικό σας κρεβάτι». Η μονοφοβία είναι συνήθως ένδειξη ανασφάλειας του ίδιου του παιδιού τόσο για την ίδια του την ύπαρξη όσο και για την οικογενειακή του γαλήνη.

Νυχτοφοβία: Πρόκειται για την φοβία που γέννα το παιδί στο σκοτάδι . Οι γονείς μπορούν

πολύ εύκολα να αντιληφθούν την ύπαρξη της , αφού εκδηλώνεται σαφέστατα με την άρνηση του παιδιού να κοιμηθεί, αν στο δωμάτιο του δεν είναι αναμμένο το φώς. Το μεγαλύτερο , αλλά συχνό λάθος που κάνουν οι γονείς στην νυχτοφοβία , είναι να κοροϊδέψουν το παιδί και να γελάσουν με την αδυναμία του.

Αστράποφοβία: Και σε αύτη την περίπτωση ο όρος θεωρείται αδόκιμος. Ωστόσο, χρησιμοποιείται για να αποτυπώσει τη φοβία που αισθάνεται ένα παιδί στις καταιγίδες

που συνοδεύονται από αστραπές , βροντές ή κεραυνούς .Είναι μια ιδιαίτερη συνηθισμένη

φοβία στα παιδία , η οποία τα ακολουθεί σχεδόν πάντα στην ενήλικη ζωή. Η αστραποφοβία μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στο παιδί την περίπτωση που βρεθεί μόνο του στην καταιγίδα μακριά από το σπίτι του. Τότε το πιθανότερο είναι ότι θα τρομοκρατηθεί και μια κρίση πανικού είναι μάλλον αναμενόμενη.