.png)
Ο χειμώνας είναι η εποχή που τα παιδιά έχουν πολύ συχνή «μπουκωμένη» μύτη βήχα,
ίσως και πυρετό. Άραγε είναι απαραίτητο κάθε φορά να πηγαίνουμε στον γιατρό;
Αρνητική είναι η απάντηση των ειδικών, που μας επισημαίνουν σε ποιες περιπτώσεις
χρειάζεται να ανησυχούμε.
Για τις παιδικές αδιαθεσίες συνήθως ευθύνονται οι ιοί, οι οποίοι κυκλοφορούν γύρω μας,
ιδιαίτερα σε χώρους με συνωστισμό. Παρότι όμως μας δυσκολεύουν, οι ιώσεις δεν θεωρούνται επικίνδυνες, αφού κάνουν τον κύκλο τους(από μια έως περίπου τέσσερεις
ημέρες) και υποχωρούν μόνες τους χωρίς φάρμακα. Οι πιο «πεπειραμένοι» γονείς τις αναγνωρίζουν εύκολα και δεν ανησυχούν: συνάχι, βουλωμένη μύτη, βήχας και πυρετός ή
εμετός και διάρροια με χαμηλό πυρετό είναι πιο συνηθισμένα συμπτώματά τους. Όταν,
όμως το παιδί έχει χάσει την όρεξη του, παραπονιέται για πόνο στο κεφάλι ή στην κοιλία
και οι ενοχλήσεις δεν υποχωρούν με την συστηματική αγωγή (πχ. αντιπυρετικά σιρόπια),επικοινωνούμε με τον παιδίατρο.
Πόνος «εκβιασμού»
Αν ξέρει ότι κάθε φορά που είναι άρρωστο δεν του χαλάμε χατίρι, τότε δεν αποκλείεται να
προσποιείται ότι πονάει για να ικανοποιούμε της απαιτήσεις του.
Συμπτώματα που απαιτούν προσοχή
Τα σημάδια που πρέπει να κινητοποιήσουν άμεσα τους γονείς είναι τα εξής:
1. Αλλαγή συμπεριφοράς, όπως υπνηλία κακή διάθεση , έλλειψή ενδιαφέροντος για
δραστηριότητες που συνήθως το ευχαριστούσαν ή για παιχνίδι , άρνηση για φαγητό και
ευερεθιστότητα (νεύρα , γρίνια, κλάματα με το παραμικρό) . Βέβαια και αυτές οι
ενδείξεις τις αξιολογούμε ανάλογα με τις περιστάσεις. Αν, για παράδειγμα, το παιδί έχει
ξεφύγει από τις καθημερινές του συνήθειες ή είναι ιδιαίτερα κουρασμένο , μπορεί ή
αλλαγή της συμπεριφοράς του να ξεκινά από της αιτίες αυτές. Αν όμως , δεν έχει
υπάρξει κάποια αλλαγή ή τα συμπτώματα επιμένουν , τότε η συμβουλή του παιδιάτρου
είναι απαραίτητη.
2. Πυρετός που δεν υποχωρεί ικανοποιητικά με αντιπυρετικά και ανεβαίνει γρήγορα
πάνω από τους 39© ή επιμένει περισσότερο από τρία 24 ώρα.
3. Πονοκέφαλος (κεφαλαλγία), κυρίως αν συνδυάζεται με πυρετό , εμετό και υπνηλία.
4. Δυσκολία στην αναπνοή ή αναπνοή με συριγμό.
5. Βήχας παροξυσμικός που συνοδεύεται από πόνο στον θώρακα ή στην πλάτη και
βραχνάδα.
6. Επίμονος πόνος στην κοιλία που ίσως αυξάνεται σε ένταση και αναγκάζει το παιδί να
περιορίσει τις κινήσεις του.
7. Κενώσεις με ούρα και πρόσμειξή αίματος.
8. Χωλότητα , όταν δηλαδή το παιδί κουτσαίνει ή «κρατά» το πόδι του όταν περπατάει.
«Πονάει η κοιλία μου στο σχολείο»
Τα παιδία της προσχολικής ηλικίας και σχολικής ηλικίας μπορεί να παραπονιούνται έντονα ότι πονάει το κεφάλι ή κοιλία τους πριν φύγουν για το σχολείο. Βεβαία όταν αυτό συμβαίνει πρώτη φορά , δεν έχουμε παρά να ειδοποιήσουμε το γιατρό. Πολύ συχνά, όμως , το συμπέρασμα το οποίο καταλήγουμε (αφού βέβαια αποκλειστεί το οργανικό πρόβλημα) είναι ότι ο πόνος αυτός οφείλεται σε ψυχοσωματικά αίτια.
Η κ. Μαρίλη Ανδιοπούλου, σύμβουλος-ψυχολόγος μας εξηγεί: «Τα πρώτα προσχολικά
και σχολικά χρόνια το παιδί εκδηλώνει ψυχοσωματικά συμπτώματα. Ένας πολύ συνηθισμένος λόγος είναι ο φόβος αποχωρισμού από τους γονείς και το οικείο περιβάλλον. Το παιδί σε αυτές τις ηλικίες δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει και να εκφράσει τα συναισθήματα του, οπότε υποσυνείδητα τα σωματοποίει, στέλνοντας μέσω του πόνου ένα μήνυμα στους γονείς».
Πως θα το βοηθήσουμε
Πρέπει να πλησιάσουμε το παιδί, να του μιλήσουμε και να το κάνουμε να μας εμπιστευτεί. Έτσι θα το βοηθήσουμε να ανακαλύψει μόνο του την αιτία που το κάνει να αισθάνεται άσχημα και να (νομίζει) ότι πονά Η κ. Ανδριοπούλου διευκρινίζει: «είναι χρήσιμο επίσης , να του μιλήσουμε για τα διάφορα συναισθήματα (το θυμό, τον φόβο, τον πόνο κ.λ.π.) και τις σωματικές ενοχλήσεις που ίσως μας προκαλούν. Μπορούμε να του πούμε ότι και εμείς όταν αναγκαζόμαστε να κάνουμε παρά την θέληση μας , πονάει το στομάχι η το κεφάλι μας ή , όταν έχουμε αγωνία ,ιδρώνουνε τα χέρια μας. Έτσι θα το βοηθήσουμε να αναγνωρίζει τα συναισθήματα του και να τα δέχεται ,όσο βέβαια του επιτρέπει η ηλικία του.