Παιδία με χαμόγελο

Όλοι εμείς , οι γονείς , το μόνο που θέλουμε είναι να βλέπουμε τα παιδία μας ευτυχισμένα

και χαμογελαστά. Αφιερώνουμε σε αυτά τον ελεύθερο χρόνο μας, παίζουμε μαζί τους,

τους διαβάζουμε παραμύθια, τους πηγαίνουμε στο θέατρο, δεν χάνουμε καμία παιδική

ταινία, κάνουμε συχνά παιδικές συγκεντρώσεις και πάρτι για τα ίδια και τους φίλου τους,

γεμίζουμε το δωμάτιο τους με παιχνίδια, τρέχουμε στην καλύτερη παιδική χαρά…. Όμως

τελικά έχουμε αναρωτηθεί τι από όλα αυτά είναι ευτυχία στα παιδία μας; Είναι το

χαμόγελό τους δείγμα τους δείγμα ευτυχίας και το δάκρυ τους δείγμα λύπης ή πρόκειται

για απλά στιγμιαία γεγονότα χωρίς ιδιαίτερη σημασία; Τι είναι αυτό , που τελικά,

καθρεπτίζει την ευτυχία των παιδιών, τη χαρά ή την λύπη που βιώνουν;

Ευτυχία και δυστυχία

Κάθε γονιός πρέπει να ψάχνει να βρει πίσω από το κλάμα η το χαμόγελο των παιδιών ή ζωή είναι μια ατέλειωτη αλυσίδα, οπού η χαρά μπλέκεται με την λύπη. Και το ένα συναίσθημα ακολουθεί το άλλο. Το ευτυχισμένο , υγιές παιδί είναι αυτό που μπορεί να ανταπεξέλθει με επιτυχία σε κάθε συναισθηματική κατάσταση που βιώνει, κάθε σκέψη , κάθε συμβάν ή σχέση με συνομίληκα παιδία . Ακριβώς δηλαδή, όπως συμβαίνει με τους ενήλικες.

«Πριν προσπαθήσετε να καταλάβετε τι είναι ευτυχία και τι είναι το ευτυχισμένο παιδί, θα πρέπει πρώτα να αντιληφθείτε το αντίθετο, δηλαδή ποιο παιδί είναι δυστυχισμένο», παρατηρεί η κυρία Ανριονοπούλου. « Τα ευτυχισμένα παιδία δεν γίνεται να είναι ευτυχισμένα συνεχώς , ακριβώς όπως και οι ενήλικες δεν μπορούν να πετούν διαρκώς σε σύννεφα χαράς. Όλα τα παιδία ζουν στιγμές ευτυχίας , ενώ βιώνουν και καταστάσεις που δεν είναι ευχάριστες. Ωστόσο στην τελευταία περίπτωση δεν σημαίνει πως δεν είναι ευτυχισμένα ούτε ότι ένα δυσάρεστο συμβάν έχει την δύναμη να τα κάνει δυστυχισμένα. Απλά τα προβληματίζει για λίγο, τα κάνει να δυσανασχετούν ή ακόμη και νακλαίνε. Στην πραγματικότητα το αντίθετο της ευτυχίας δεν είναι η δυστυχία- τουλάχιστον για τα παιδία – αλλά ή θλίψη που άλλοτε έχει διάρκεια και άλλοτε κρατάει μερικά λεπτά».